CAN ÇIKAR HUY ÇIKMAZ

CAN ÇIKAR HUY ÇIKMAZ

Herşeyden huylanan tipler vardır bilirsiniz! İnsanlardan, hayvanlardan, bitkilerden kuşkulanırlar... Bu arkadaşlar genellikle solcu olurlar. Kürdü, Türkü farketmez. Adı konulmamış bu takıntı bir çeşit hastalıktır aslında. Neden? Çünkü mağdurlar travmalarıyla yüzleşmeye cesaret edemezler. O alemde yüzleşmek yasaktır ayrıca...

Böyle bir tanıdığım vardı. Doksanlı yıllarda yollarımız kesişti nasıl olduysa. Renk renk paranoyalarıyla meşhurdu. Karısı düşmandı, en yakın arkadaşı ajandı, fırıncı onu takip ediyordu, esansçı peşindeydi.

Yirmi yıl sonra Beyoğlunda karşılaştık. Hal hatır faslından sonra mevzulara daldık.

Arkadaşdaki mutasyon Kafka'nın değişim romanındaki Gregor Samsa karekterine takla attırır. Tek tek insanlarla uğraşmayı bırakmış, artık milletlerin tarihine kafa yoruyormuş.

Monologumuzu sansürsüz aktarıyorum:

''Biliyor musun'' dedi, ''Zeytin yağlı yiyemem amaan/ Basmada fistan giyemem amaan.. türküsü bir CİA projesidir''

Allah Allah Doğu Perinçek'ten mi duydun?

''Bak kardeşim, o türküyle milleti zeytinyağından soğuttular. Yahudilerin ürettiği Vita yağını yemeye başladık. Bu kadar kanser tesadüf mü?''

O konuşurken, ben hele yar yar yar zalım yar türküsünü mırıldanıyordum.

Can çıkar, huy çıkmaz kardeşim.